In een arbeidsovereenkomst kan voor de eerste zes maanden in het nadeel van de werknemer worden afgeweken van de zogeheten loondoorbetalingsplicht van de werkgever. Die houdt in dat de werknemer recht heeft op loon als hij niet werkt en het niet werken in redelijkheid voor rekening van de werkgever behoort te komen. Dat is handig bij oproepcontracten of nul-urencontracten. In het huidige systeem kan in een CAO min of meer onbeperkt worden afgeweken van deze regel. De Wet werk en zekerheid (WWZ) beperkt dit door afwijkingen bij CAO slechts toe te staan voor werkzaamheden die incidenteel van aard zijn en geen vaste omvang hebben, bijvoorbeeld bij invalkrachten. Op deze manier wil de WWZ het onnodig lang inzetten van feitelijk vaste krachten via een (flexibele) oproepovereenkomst of nul-urencontract tegengaan. Verder wordt het mogelijk dat via ministeriële regelingen afwijkende regels gaan gelden voor bepaalde bedrijfstakken of onderdelen daarvan, zoals het tegengaan van het gebruik van nul-urencontracten in de zorg.

Overgangsrecht

Volgens het oude systeem afwijkende regelingen in CAO’s die op 1 januari 2015 al van kracht waren blijven gelden gedurende de resterende looptijd, maar maximaal gedurende 18 maanden.

Verdere aanpassing van de regels in (waarschijnlijk) 2016

De hier weergegeven regels treden in werking op 1 januari 2015. In de toekomst zal de vermelde hoofdregel dat een medewerker recht heeft op loon als hij niet werkt door een omstandigheid die in redelijkheid voor rekening van de werkgever behoort te komen, worden aangepast. Dit zal, zoals het er nu naar uitziet, waarschijnlijk per 1 april 2016 zijn. De wijziging houdt het volgende in: In het tot 1 januari 2015 geldende systeem is het de werknemer die moet kunnen aantonendat de situatie waardoor hij niet werkt voor rekening van de werkgever behoort te komen. In de toekomst (waarschijnlijk vanaf begin 2016) zal de regel worden dat de werkgever het loon van de werknemer die niet werkt moet doorbetalen, behoudens voor zover de werknemer niet heeft gewerkt door een oorzaak die in redelijkheid voor rekening van de werknemer behoort te komen. Volgens deze nieuwe regels zal de werkgever die van mening is dat hij het loon niet hoeft door te betalen moeten kunnen aantonen dat de situatie voor rekening van de werknemer komt. In feite is hiermee de bewijslast omgedraaid.

Meer weten?

Hebt u vragen naar aanleiding van het bovenstaande of wilt u een concrete situatie laten toetsen? Neemt u dan contact met ons op. Wij helpen u graag verder.